سلوک سیاسی عدالتخواهان(1)

اصولا عدالتخواهی یک سبک زندگی است که در عرصه های مختلف از دوره دانشجویی تا اقتصاد و سیاست و روابط عادی اجتماعی تا ازدواج و حتی موت باید نمود داشته باشد. وگرنه صرفا یک پُز و شعار زودگذر در عرصه هایی است که به آن نیاز داریم.

عدالتخواهان اصولگراترین انسانها و در عین حال اصلاح طلب ترین هستند. در حوزه سیاست ورزی و بطور خاص در انتخابات ها با پذیرش سلایق مختلف در این تفکر باید گفت؛ عدالتخواهی یعنی تاکیدجدی بر اصول انقلابی و آرمانها مانند ساده زیستی، عدم وابستگی به کانون های قدرت و ثروت و احزاب، کارآمدی و...بدون اغماض و ماست مالی کردن جهت رسیدن به مقصود و از طرفی با تکیه بر این اصول تلاش جدی برای اصلاح گری وضعیت موجود می باشد.

حال اگر در میانه سیاست ورزی مان با تحلیل هایی که بیشتر نشات گرفته از صرفا دست یافتن به قدرت(هرچند با نیت خالص)است و نه تحقق عدالت؛ تحلیل هایی که براساس محاسبات سیاسی و با عدول از آرمان ها رفتار کنیم، باید بازنگری در منظومه فکری مان داشته باشیم. تحلیل هایی که هیچ قرابتی با گفتمان عدالتخواهی ندارد، (هر چند در پوسته شاید شباهت هایی هم وجود داشته باشد)و صرفا عامل محرکی است برای به هیجان درآوردن و حرکت به سمت سیاست ورزی های رایج است.

اساسا معتقدم جریان عدالتخواه باید هندسه فکری مشخصی در حوزه سیاست ورزی تدوین و مدل های اجرایی اش را تبیین و به عمل برساند وگرنه در هیاهوی سیاست و انتخابات به ناگاه خواهیم دید براساس همان الگوی رفتاری قبیله های سیاسی چپ و راست عمل می کنیم که خودمان منتقد آن وضعیت هستیم. همانند جبهه پایداری که در ابتدا با شعارهایی انقلابی و با نیت خالص وارد عرصه سیاست شد، و امروز می بینیم که هرچه می گذرد کمتر در برابر قبیله های سیاسی تاب می آورد و وارد تعاملات حزبی و سهمیه ای می شود.

ان شالله مقدمه ای باشد که با نظر دوستان تکمیل و تصحیح شود...

+ نوشته شـــده در سه شنبه 94/10/22ساعــت 10:17 عصر تــوسط رَبِّ:اِنّی لِمآ اَنزَلتَ اِلَیَّ مِن خَیرٍفَقیر | نظر