کشکول - فقیر

کشکول

* محرم و صفر هم تمام شد، آیا مَحرم شده ام؟ لباس مشکی را در آورده ام، یا ستار العیوب! به فریادمان برس! دیگر پشت کدام لباس مشکی، سیاهی خودم را پنهان کنم؟ امیدوارم بودم که این بار پاک می شوم...یعنی دوباره مُحرمت را می بینم؟

چقدر زشت است برای نوکری که حتی یکبار او را به حرم ارباب راه نداده اند...از این شرم، شرمگینم...اما دلم بسوی حرم امام رضا(ع) پر می کشد...چه می شود سال را با ظهور در حرم امام رضا(ع) تحویل کنیم؟

شاید یک ساعت بیشتر در مسجد جمکران هم نبودم، اما تماما عرق شرم بود...به راستی چه می گفتم به آقا؟ چه دارم بگویم؟ بجز اینکه "شرمنده ام"

اما آقا از همه ی این ها که بگذریم، "دارد انتظارت دیر می شود...دارد جوان سینه زنت پیر می شود"

* واقعا کار سیاسی کردن در فضای سیاست زده استان فارس و بخصوص شیراز خیلی سخته. خیلی کم پیش اومده کسی سالم به دَر رفته باشه. اگر هم بخوای عدالتخواه واقعی باشی، آنچنان تحت هجمه های چپ و راست و بالا و پایین قرار می گیری، آنقدر برچسب به تو زده می شود که یا باید بکشی کنار یا باید تسلیم یکی از اونا بشی. ولی به قول آقاسید مرتضی آوینی:"آرمانخواهی انسان مستلزم صبر بر رنج هاست، پس ای برادر خوبم در این سیاره ی رنج یادبگیر که صبورترین انسانها باشی". برادر! عدالتخواهی ناب سخته!!! اخلاق و تقوا گمشده سیاسیون مدعی ولایت استان شده. فارس تبدیل به خط مقدم جنگ های زرگری سیاسی چپ و راست شده است. این وسط دلم برای آیت الله ایمانی خیلی می سوزه. همه مدعی ولایت، اما هیچکس حرف نماینده اون رو گوش نمی ده. خدا به خیر کنه...

* بعضی موقع ها آدم از بعضی شخصیت های خیلی موجه کشور و استان چیزهای می شنوه و می بینه که واقعا ناامید میشه، و خطر استحاله انقلاب توسط همین افراد بیشتر احساس میشه. همه شعار اصولگرایی، ولایت مداری و آرمان های انقلاب رو می دن، اما در واقع چیز دیگریست. زدوبندهای سیاسی، ذبح آرمان ها در جهت منافع شخصی و جناحی و صدتا غلط دیگه ای که به اسم اصولگرایی و ولایت می کنند. به خدا مردم خوبی داریم. اگر برای حفظ مصالح کلی نظام نبود، می گفتم که آقایان مسئول در دولت دهم احمدی نژادی چه افتضاحاتی رو به بارمیارن. البته حرکت بسوی پیشرفت هست. ناگفته نماند تمام اینهایی که هست در برابر فسادهای علنی در دولت سازندگی و بخصوص اصلاحات اصلا به شمار هم نمی آید اما قابل چشم پوشی هم نیست. همیشه گفته ایم احمدی نژاد کف خواسته های ما هست.

* کار تشکیلاتی، اخلاق تشکیلاتی، روابط تشکیلاتی، تصمیمات تشکیلاتی، اطاعت در تشکیلات و...مواردی است که هنوز برای ما حل نشده است. البته نباید هم به ما خُرده گرفت، چون کسی نبوده که به ما یاد بدهد. با این وضع بسیج دانشجویی همینی هم که هست الحمدالله. تو کشور هم ما فقط در یک برهه تجربه ی کارتشکیلاتی رو داریم، اون هم حزب جمهوری اسلامی و مُخ کار تشکیلاتی یعنی شهید بهشتی. بعد از حزب جمهوری اسلامی دیگه هیچ حزبی به معنای واقعی نداشته ایم. و نیاز یک تشکیلات منسجم از نیروهای حزب اللهی همیشه حس می شده و اکنون با توجه به شرایط این نیاز جدی تر هم شده است.

برای خودم پیش اومده که گاها تصمیمات و کارهایی در تشکیلات انجام شده، که نه به من اطلاع داده بودن و اتفاقا کاملا هم مخالف بودم، که باعث ناراحتی شده، اما بعدا متوجه شده ام که صلاح به این بوده، و اگر من در جریان قرار می گرفتم کار خراب می شد. این خودش تمرین خوبی هست برای کار تشکیلاتی که داریم بصورت تجربی یاد می گیریم.

توهم های بیجا در مورد افراد واعمال در تشکیلات، تحمل های کم و سوءظن در تشکیلات، عدم اعتماد و همدلی در تشکیلات، عدم اطاعت پذیری واقعی نه ظاهری در تشکیلات، شعار محوری در تشکیلات، عمل زدگی افراطی در تشکیلات، خودبینی و تقدم منافع شخصی بر منافع تشکیلات، محافظه کاری در تشکیلات، رادیکالیسم و غیر عقلانی برخوردن کردن در تشکیلات، جزءنگری و عدم کلی نگری در تشکیلات، خاله زنکیسم تشکیلاتی، سکوت های بیجا در مواد اشتباه در تشکیلات، نق زدن های زیادی در تشکیلات و... از جمله آسیب های جدی هستند که می توانند حرکت یک تشکیلات را با موانع و حاشیه های جدی روبرو کند.

هر کدام از موارد ذکر شده که بصورت تجربی هم نوشتم، خود شرح مفصلی دارد که خود بر آنها عالم هستیم، اما کمی هم در عمل به آنها دقت کنیم. ان شاالله

..........................................................................................................................................................

بعدالتحریر: به زودی شاهد تغییرات گسترده ای در این وبلاگ خواهید بود. هنوز هم منتظر اسامی پیشنهادی شما برای وبلاگ هستم.

+ نوشته شـــده در چهارشنبه 89/11/20ساعــت 5:20 عصر تــوسط رَبِّ:اِنّی لِمآ اَنزَلتَ اِلَیَّ مِن خَیرٍفَقیر | نظر