سفارش تبلیغ
صبا ویژن
سفارش تبلیغ
صبا ویژن
از پاداش 350 میلیونی تا انصراف از دریافت یارانه؟!

درحالیکه طبق سیره حکومتی امیرالمومنین علی علیه اسلام و سفارش های موکد امام(ره) و امام خامنه ای(روحی له الفداه) مبنی بر ساده زیستی حاکمان در نظام اسلامی و پرهیز از استفاده های غیرضروری از بیت المال مسلمین متاسفانه چند سالی در شیراز پاداش های میلیونی برای مدیران شهرداری و معاونانشان رایج شده است. آن هم در شرایطی که بدلیل ساختاربیمار اقتصادی کشور و تحریم های بی سابقه وضعیت معیشت مردم، کارمندان و کارگران عادی شهرداری دچار مشکل شده است.

ماجرای پاداش ها از زمان شورای شهر دوم که در تصاحب اصلاح طلبان بود آغاز شد، تا اینکه 6ماه از مدت خدمت شهردار فعلی جناب آقای پاک فطرت بر مسند شهرداری نگذشته بود، که طبق نامه شماره 2/28693 مورخ 15 اسفند 89 معاون محترم اداری مالی سابق شهرداری شیراز از شورای شهر درخواست پرداخت مبلغ 100 میلیون ریال پاداش برای آقای شهردار کرد که متاسفانه در یکصد و نود و ششمین جلسه علنی مورخ 17 فروردین 90 شورای اسلامی شهر شیراز با در خواست پاداش معاون شهردار برای شهردار موافقت کرد. البته در همان ایام این مصوبه با اعتراضات مردمی و دانشجویی همراه شد و فرماندار وقت شیراز حسین قاسمی طی نامه ای جلوی این مصوبه را گرفت.

اما این روند با توجیه های عجیب و غریب شورائیان مبنی بر اینکه اگر این مدیران شرکت خصوصی داشتند میلیون ها تومان درآمد داشتند و...طی این سالها ادامه یافت، تا اینکه در آخرین روزهای سال گذشته (24/12/92) در همان جلسه ای که برج های 25طبقه خیابان زند بصورت دو فوریتی تصویب شد، طیق مصوبه 218 جمعی از اعضای شورا با نامه ای دو فوریتی! به صحن علنی شورای شهر درخواست پاداش های میلیونی برای شهردار، معاونان، مدیران، معاونین مناطق 9 گانه و مدیران، معاونین ستادی کردند، که با نهایت تاسف شورایی که نام اصولگرایی را یدک می کشد، با طرح پاداش های میلیونی موافقت می کند.

طبق این مصوبه مبلغ 450000000ریال به آقای پاک فطرت شهردار شیراز و مبلغ 90000000 ریال به هرکدام از معاونین و مبلغ 54000000 ریال به هرکدام از مدیران مناطق 9گانه و مدیران ستادی و مبلغ 18000000 ریال به هرکدام از معاونین مدیران مناطق 9گانه و مدیران ستادی تحت عنوان پاداش تعلق می گیرد.

به راستی چه مسئله مهم و فوری در کار بوده است که برخی از اعضای شورای شهر با نامه ای دو فوریتی درخواست پاداش های میلیونی برای مدیران شهرداری می کنند، و کلیت شورا نیز تصویب می کند؟ آیا مردم شیراز مسائل دوفوریتی دیگری مانند رسیدگی به مستضعفین و محرومین، اصلاح الگوهای توسعه شهری مبتنی بر عدالت، حرکت جهادی عملی در راستای تحقق سومین حرم اهلبیت(ع) و...ندارد؟

جمع مبالغ پاداش های مصوب شده چیزی در حدود 3500000000 ریال خواهد شد، و این دست و دلبازی های از بیت المال درحالی است که وضعیت اقتصادی توده های مردم فاصله زیادی با این مدیران داشته و کشور در شرایطی است که باید جلوی ریخت و پاش های اضافی را گرفت. برخی چگونه خود را مدیری در نظام اسلامی می دانند درحالیکه پایبند به بدیهی ترین اصول حکومتی نظام اسلامی مبنی بر ساده زیستی و زندگی کردن حاکمان در سطح متوسط جامعه نیستند؟ و حتی بیشتر از حقوق و مزایای خودشان، پاداش های میلیونی بگیرند؟ متدینین اصولگرای شورای شهر آیا فرمایش حضرت امیرالمومنین(ع) را نشنیدید که فرمودند :"ائمه حق وحاکمان درحکومت اسلامی و روحانیون وعلمای دین وحاکمان دین باید سطح زندگیشان از سطح متوسط مردم به پایین باشد تا بتوانند دین را درست تبلیغ و درست اجرا کنند."

حضرت امیر(ع) که تا لحظه شهادتشان مدام داد ازطبقات محروم وستمدیده می زد برای این بود که دنیا را سه طلاقه کرده بود وبه فرموده خودش «درحالی که می توانست از عسل پاک و مغز گندم و بافته های ابریشم برای خودش غذا و لباس فراهم آورد»،تسلیم هوای نفس نشد و از دنیا به دو جامه فرسوده و دوقرص نان رضایت داد. بله شما نخواهید توانست مانند مولای عدالت باشید، اما به قدر ذره ای نه در شعار، بلکه در عمل پیرو آن امام باشید.

اما قضیه زمانی جالب تر می شود که دریافت کنندگان 350 میلیون تومان پاداش با اعلام جناب شهردار محترم شیراز انصراف خود، معاونان، شهرداران مناطق و جمعی از مدیران و کارشناسان شهرداری از دریافت یارانه را اعلام عمومی می کنند. آقای شهردار این رفتار دوگانه را چگونه باید تحلیل کنیم؟ از یک سو 350 میلیون تومان پاداش و از طرفی انصراف رسانه ای از دریافت 45هزارتومان یارانه؟!! اکنون قسم حضرت عباس را باور کنیم یا دم خروسی که مدتهاست بیرون زده؟!!

یاد فریادهای امام خامنه ای روحی اله الفداه در پیام 6/8/81 به دانشجویان افتادم که خطر "مسابقه‏‌ى رفاه میان مسئولان، بى‏اعتنایى به گسترش شکاف طبقاتى در ذهن و عمل برنامه‌‏ریزان" را گوشزد کردند و جوانان و دانشجویان را به مطالبه برای ریشه کن شدن این مصادیق فراخواندند.

در پایان برای یادآوری و تطبیق عملی رفتار مدیران شهرداری و تصمیم گیران شورای شهر مدعی دفاع از ولایت با فرمایشات ولی فقیه امام خامنه ای(روحی له الفداه) مواردی را ذکر میکنم، که خواهید دید میان شعار و عمل هزاران فرسنگ فاصله است. امیدواریم تا زمان باقی است این رفتارها اصلاح شود:

"مسئول نظام جمهوری اسلامی حق ندارد به اعیان و اشراف و پولدارها نگاه کند و زندگی خود را با آنها بسنجد؛ حق ندارد خود را با نظایر و اشباه خود در حکومتهای طاغوتی بسنجد. آری؛ در دستگاههای طاغوتی، یک وزیر، یک مدیر کل و یک رئیس، از زندگیهای آن‌چنانی برخوردارند؛ ما هم امروز بیاییم و خود را با آنها بسنجیم و بگوییم ما هم وزیر و مدیریم!؟ نه؛ در نظام اسلامی این‌گونه نیست. در نظام اسلامی، این مأموریت، طعمه نیست؛ یک مسؤولیت و یک خدمت و یک وظیفه بر گردن انسان است." (16/9/80)

"پیوند حقیقى با مردم، مستلزم حضور در میان آنان و دور نشدن از سطح متوسط زندگى آنان است. ساده زیستى و پرهیز از اسراف و پرهیز از هزینه کردن بیت‌المال در امور شخصى و غیر ضرورى، شرط لازم براى حفظ این پیوند است." (3/6/83)

"باید اسراف نشود. هزینه کردن اعتبارات و پولهاى کشور در جاهاى غیرلازم و تشریفاتى و زیادى، حرام است." (11/2/81)

"آن وقتى که جوان حزب‌اللهى ما به جهاد یا به سپاه یا به فلان وزارتخانه مى‌رفت و به او مى‌گفتند که چه‌قدر حقوق مى‌خواهى، مى‌گفت این حرفها چیست، مگر من براى حقوق آمده‌ام؟ اصرار مى‌کردند که بالاخره زندگى خودت و زن و بچه‌ات باید بگردد؛ یک چیزى بگیر. به نظر شما اینها افسانه است؟ به نظرم اگر شما بروید در دنیا این را نقل کنید، چنانچه کسى وضع چند سال قبل ما را ندیده باشد، خواهد گفت که افسانه است؛ ولى این واقعیت است. این رویداد، در همین ایران و در همین تهران و در همین وزارتخانه‌هاى ما اتفاق افتاد؛ یکى، دو مورد هم نبود. نماینده‌ى مجلس وقتى اول بار به او حقوق دادند، خجالت کشید حقوق را بگیرد! بعضى از دوستان ما در دوره‌ى اول نمایندگى مجلس، شرمشان آمد و ننگشان کرد که حقوق بگیرند! گفتند ما حقوق بگیریم؟

برادران! من و شما داریم از آن ذخیره مى‌خوریم؛ فراموش نکنید، آن را مردم دیدند. نمى‌شود ما در زندگى مادّى مثل حیوان بچریم و بغلتیم و بخواهیم مردم به ما به شکل یک اسوه نگاه کنند؛ مردمى که خیلیشان از اولیات زندگى محرومند

در این راه، از خیلى چیزها باید گذشت. نه فقط از شهوات حرام، از شهوات حلال نیز باید گذشت.

اگر ما دنبال مسائل خودمان رفتیم، به فکر زندگی شخصی خودمان افتادیم، دنبال تجملات و تشریفاتمان رفتیم، در خرج کردن بیت المال هیچ حدی برای خودمان قایل نشدیم – مگر حدی که دردسر قضایی درست بکند! – و هر چه توانستیم خرج کردیم، مگر اعتماد مردم باقی می‌ماند؟ مگر مردم کورند؟

من الان اعلام مى‌کنم و قبلاً هم نوشتم و این را گفتم که آن وقتى که آقایان امکانات شخصى دارند، حق ندارند از امکانات دولتى استفاده بکنند. اگر ماشین دارید، آن را سوار شوید و به وزارتخانه و محل کارتان بیایید؛ ماشین دولتى یعنى چه؟ واللَّه اگر من از طرف مردم مورد ملامت قرار نمى‌گرفتم که مرتب ملاحظه‌ى جهات امنیتى را توصیه مى‌کنند، بنده با ماشین پیکان بیرون مى‌آمدم. (23/5/70)

بازتاب در: غریو


+ نوشته شـــده در پنج شنبه 93/1/28ساعــت 3:50 عصر تــوسط رَبِّ:اِنّی لِمآ اَنزَلتَ اِلَیَّ مِن خَیرٍفَقیر | نظر




مرگ بر آمریکا