سلام.جناب سلام؛من خودم هم سراين قصه ي غزه توفيق بود و توي فرودگاه بودم.الان هم اون حس رو نفي نکردم،من جوگيرشدن برخي که ميگفتن حتماحتماحتمابايدبريم غزه و اگرنذارن بريم فلان هستندروگفتم.کل حرف من همين سخن از اقا بود که فرمودن:"ميگويد ميخواهم بروم آنجا؛ خب، اين احساس، احساس باارزشى است؛ اما رفتن، غلط است. احساس، خوب است؛ اما اين احساس نبايد موجب شود كه ما حالا راه بيفتيم برويم غزه. رفتن به غزه، آن وقت نه ممكن بود، نه جايز بود؛ اگر ممكن هم بود، جايز نبود.خب، اينجا بين آرمان‌گرائى و بين آن واقعيت و دستورى كه حالا از قول رهبرى نقل كردند، كه نبايد برويد غزه، يك تعارضى درذهن اين جوان به وجود مى‌آيد. نه، هيچ تعارضى وجود ندارد." آمادگي يعني اينکه بريم توي فرودگاه وبگيم اماده ايم براي فرمان نه اينکه خودمان فرمان حمله را هم صادر کنيم.